Simando

Simando is een representatie in de Afro-Cubaanse religie Regla de Palo - met haar roots in de Congo delta - van de beslissingen die je in een leven moet nemen, de vele wegen die je kunt of moet kiezen en de transformatie die je ondergaat door deze verschillende omstandigheden.

In een decor van abstracte filmbeelden, gegenereerd door tien (!) filmprojectoren, werd een choreografie uitgevoerd, gebaseerd op westerse hedendaagse én moderne Cubaanse dans, op een mix van Afro-Cubaanse religieuze muziek en abstracte geluidsgolven.

Op basis van een uitgebreide uitleg van Yonel Castilla Serrano over de betekenis van 'Simando' en het belang van verschillende ritmes in Afro-Cubaanse dans en muziek, werd door de Esther Urlus, Reinier Rietveld en Castilla besloten om vooral te werken met deze Afro-Cubaanse ritmes. Zo probeerde Rietveld niet alleen om deze ritmes als uitgangspunt te nemen voor de soundscapes voor de drie verschillende onderdelen van de performance, maar monteerde Urlus tevens haar beelden op deze ritmes.

Rietveld gebruikte daarbij samples Afro-Cubaanse muziek (gezang en ritmes), ingebed in het voor hem zo kenmerkende omgevingsgeluid, zodat het publiek als het ware werd opgenomen in de performance.

Urlus werkte met abstracte beelden en met zwart/wit opnames van Castilla die een aantal basisbewegingen herhaalde. De abstracte beelden werden eveneens ontwikkeld op basis van indrukken van bewegingen die Castilla maakte in zijn choreografie.

De choreografie werd gebaseerd op een personificatie van 'Simando', gebruik makend van de bijbehorende symbolische bewegingen uit de Afro-Cubaanse dans, maar volkomen vrij geinterpreteerd: in drie verschillende delen werden verschillende interpretaties gegeven van de invloeden van een nieuwe (Nederlandse?) omgeving op in Afro-Cubaanse entiteit.

Deze indrukwekkende performance culmineerde in een dramatische uittro waarbij de soundscape langzaam vervaagt in een versterkt geluid van het getik van de filmprojectoren...

Foto (V)